Allahın Endirdiklərindən Başqasıyla Hökm edənlər Bizdən Deyildir




                Allahın Endirdiklərindən Başqasıyla Hökm edənlər Bizdən Deyildir



Allah Təala belə buyurmuşdur:

 "..... Allahın nazil etdiyi ilə hökm verməyənlər - məhz onlar kafirlərdir.." (5,Maidə,44)

Huzeyfe radıyallahu ənhin yanında bu ayə oxunduğunda biri: "Şübhəsiz bu İsrailoğulları haqqındadır" dedi. Bunun üzərinə Huzeyfe radıyallahu ənh dedi ki: "Əgər şirin şeylər sizin, ağrılı şeylər onların olacaqsa İsrailoğulları nə yaxşı qardaşdırlar! Xeyr! Nəfsim əlində olana and içərəm ki, addım-addım eynilə onlar kimi eyni yolu izləyəcəksiniz. ".. [1]

Allah'dan başqa bir kimsənin hökmünün Allah'ın hökmündən daha üstün və ya bərabər olduğuna inanmaq dindən çıxaran böyük bir şirkdir. Çünki bu, Quranı yalanlamaqdır. Allah Təala belə buyurmuşdur:

"Onlar cahiliyyə dövrünün hökmünümü istəyirlər? Qəti inanan bir camaat üçün Allahdan daha yaxşı hökm verən kim ola bilər?" (5,Maidə,50)

"Məgər Allah Hökm edənlərin ən üstünü deyilmi?" (95,Tin,8) Bu sual (sual) takriridir. Yəni Allah Təala hökm edənlərin ən yaxşı hökm edənidir. Ondan başqa kimsənin hökmü O'nun hökmündən daha gözəl ola bilməyəcəyi kimi, ona bərabər də ola bilməz.

Bir kimsənin Allah'ın endirdiyi xaricində bir hökmün caiz olduğuna inanması böyük şirkdir. Çünki bu, Kitab və sünnə'nin qəti naslarının və Müsəlmanların Allah'ın endirdiyindən başqasıyla hökm etmənin haram olduğuna dair qəti icmalarının ziddinə inanmaqdır
Allah'ın Kitabı və Rəsulu sallallahu əleyhi və selləm'in sünnə'sində gələnə müxalif şəriət və ya qanun qoyub bu qanunla hökm etmənin caiz olduğuna inanaraq və ya bu qanunun Allah'ın hökmündən daha xeyirli olduğuna və ya bərabər olduğuna inanaraq onunla hökm etmək dindən çıxaran bir şirkdir.

Atalarının, babalarının və ya qəbiləsinin - bəzilərinin "əs-Sulum" dedikləri adətləriylə, bunların Allah'ın hökmünə müxalif olduğunu bildikləri halda, bunların Allah'ın hökmündən daha üstün və ya ona bərabər olduğuna və ya onunla hökm etmənin caiz olduğuna inanaraq hökm etmək, dindən çıxaran böyük bir şirkdir.

Allah'ın şəriətindən başqasıyla hökm edən kimsəyə razı olaraq itaət etmək, onların sözünü Allah'ın hökmünə hirslənərək və ya başqasıyla hökm etmənin caiz olduğuna inanaraq ya da bu hökmün Allah'ın hökmündən üstün yaxud ona bərabər olduğuna inanaraq Allah'ın şəriəti qabağına keçərmək dindən çıxaran böyük şirkdir.

Allah'ın şəriətiylə hökm etməməyə, İslam ilə döyüşərək və ona nifrət edərək bəşəri qanunlarla hökm etməyə çağırmaq küfrdür. Məsələn qadınların açılmasına, qadınların məktəblərdə və işyerlərində xarici kişilərlə birlikdə tapılmasına, faiz tətbiqinə, çox evliliyi qadağan etməyə və Allah'ın şəriətinə hərb açan digər şeylərə çağırmaq kimi. Bunların pisliyə və Allah'ın diniylə vuruşmağa dəvət etmək olduğunu bildiyi halda bir kimsə zatən belə bir şeyə müraciət etdisə, onun zahirdeki vəziyyəti; bunları ancaq kafirlərə və qanunlarına olan sevgisindən, bunların Allah'ın şəriətindən üstün olduğuna inanmasından və ürəyində İslam dininə və hökmlərinə qarşı məmnunsuzluq olduğundan etmişdir.
Bütün bunlar dindən çıxaran şirk və küfrdür. Vəziyyətinin həqiqəti belə olan bir kimsə böyük şirkə düşmüşdür. Əgər Müsəlmanlardan olduğunu göstərirsə yenə o münafiqdir. Bir şeyə dəvət etmək, ona yalnız tabe olmaqdan daha pisdir.

Hafiz İbn Qəyyım, Kitabu's-Salat'ta etiqad küfrü ilə əməl küfrünü bir-birindən ayırmış, Allah'ın endirdiklərindən başqasıyla hökm etmənin əməl küfrü olduğunu zikr etmiş və bu mövzuda sələfdən açıq naslar nəql etmişdir. Bu küfrün dindən çıxaran bir küfr olmadığını zikr edərək sonra belə demişdir: "Bu təfsilat, Allah'ın Kitabını, İslamı, Küfrü və ləvazimatını, insanların ən yaxşı bilənləri olan səhabələrin fikiridir. Bu məsələlər ancaq onlardan alınar. Sonrakılar bunlarda nəzərdə tutulanı anlamamışlar və iki təriqətə ayrılmışlardır...".. [2]

Münafiqlərin ən aşkar sifətlərindən biri də vəkillərin və ya əvvəlkilərin fikirlərindən yaxud keçmiş qanun və konstitusiyalardan yaradılan bəşəri fikirlərlə hökm etmələridir. Kitab və sünnə'ni tərk edərək arxalarına atan münafiqlər, insanların əllərinə alovlandırdıqları, fikirlərinin zibilliklərindən ibarət olan bu qanunlar ilə hökm edərlər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'in əsrində bu şəkildə Allah'ın və rəsulun'un hökmündən üz çevirib insanların fikirləriylə hökm etmək istəyirdilər. İşdə onlar bu gün də əvvəlki münafiq atalarının yolunu izləyərək, Allah'ın hökmünü tərk edir və bəşəri hökmlərə qaçırlar. Allah belə buyurarkən nə də doğru söyləyir;

"Sənə nazil edilənə və səndən əvvəl nazil edilənlərə iman gətirdiklərini iddia edənləri görmədinmi? Onlar mühakimə olunmaları üçün tağuta müraciət etmək istəyirlər. Halbuki onlara tağuta inanmamaq əmr olunmuşdur. Şeytan isə onları dərin bir azğınlığa salmaq istəyir… Onlara: "Allahın nazil etdiyinə və Elçisinə tərəf gəlin!"- deyildikdə, münafiqlərin səndən nifrətlə üz çevirdiklərini görürsən.." (4,Nisa,60-61)

Şövqəni, deyir ki; "Burada özlərinin Allah'ın rəsula endirdiyi Qurana və ondan əvvəlki peyğəmbərlərə endirilənlərə iman etdiklərini iddia edən bu kəslərin halına Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'in çaşması söz mövzusu edilir. Bu iddiaları boşa çıxarılır və onların heç bir əsas üzrə olmadıqları açıqlanır. Çünki onlara Allah rəsulun'a endirilənə və ondan əvvəlkilərə müraciət etmələri əmr edilmişkən, onlar tağuta mühakimə olmaq istəməklə söymüş olurlar.

Onların bəşəri qanunlarla mühakimə olma istəkləri dayanmadı, hətta insanları bu qanunlara
mühakimə olmağa çağırar hala gəldilər. Allah'ın Kitabı və Rəsulu sallallahu əleyhi və selləm'in sünnə'si ilə mühakimə olmaq istəyənlərə mane oldular. Bunun nəticəsində idarə edənlərin və idarə olunanların çoxunun müsəlman olduğu bu günlərdə, Kitab və sünnə ilə mühakimə olma barəsində müsəlmanın əqidəsi ayakaltına alınar oldu. Olan oldu, dünya başqalaşdı, əsr dəyişdi, Kitab və sünnə ilə hökm vermək arxaya atıldı. Müasir dünyanın lağ mövzusu oldular. Bu sözlərin sahibləri küfrə düşdülər. Allah bizlərə Kitabında başqa bir şəkil daha göstərir;

"Münafiqlər: "Allaha və Peyğəmbərə iman gətirdik, itaət etdik!"- deyirlər. Bundan sonra isə onlardan bir dəstə üz çevirir. Onlar mömin deyillər. Aralarında hökm vermək üçün Allahın və Onun Elçisinin yanına çağırıldıqları zaman onlardan bir dəstə üz çevirir. Onlar haqlı olsaydılar, itaət edib onun yanına gələrdilər. Onların qəlbində xəstəlikmi var? Yoxsa onlar şübhəyəmi düşüblər? Ya da Allahın və Onun Elçisinin onlara haqsızlıq edəcəklərindən qorxurlar? Xeyr, məhz onlar zalımdırlar.!" (24,Nur,47-50)

İbn Cərir, bu ayələr haqqında belə deyər; "Münafiqlər, "Allah'a və Peyğəmbərinə iman etdik və onların əmrlərinə itaət etdik." deyərlər. Sonra da içlərindən bir qrup üz çevirərək uzaqlaşar. Beləcə sözləri davranışlarına uyğun gəlməz. Etməyəcəkləri bir şeyi söyləyərlər. Bu səbəblə onlar, mömin deyildirlər. Bu münafiqlər, anlaşılmazlığa düşdükləri xüsuslarda, Məhəmməd sallallahu əleyhi və selləm'in, aralarında hökm verməsi üçün, Allah'ın kitabına və Rəsulun'un hakimliyinə dəvət edildikləri zaman, içlərindən bir qrup haqqı qəbuldan üz çevirər və Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'in verdiyi hökmə razı olmaz…"

Onların halı bu gün belədir və hətta daha da şiddətlidir. "Onlar cahiliyyə dövrünün hökmünümü istəyirlər? Qəti inanan bir camaat üçün Allahdan daha yaxşı hökm verən kim ola bilər?" (5,Maidə,50) Oxunanlar, onların münafiq atalarının gedişatıdır. Ayələr onlar haqqında enmişdir. Çünki onlar bu minval üzrə yol götürmüşlər. Halbuki Allah'ın Kitabında bunları da oxuyarlar;

"Xeyr! Sənin Rəbbinə and olsun ki, onlar öz aralarında baş verən çəkişmələrdə səni hakim hesab etməyincə, sonra da verdiyin hökmlərə görə özlərində bir sıxıntı duymadan tam təslim olmayınca iman gətirmiş olmazlar." (4,Nisa,65) Bəli, onlar bu ayələri də oxuyurlar lakin nifaq və dinə tələ qurmaq üçün, axirətə qarşı dünyanı seçərək oxuyarlar!



Sünnə'nin Bağlayıcılığını İnkar edənlər Bizdən Deyildir


İbn Abdilberr belə demişdir: "Bidət əhli, sünnə'dən üz çevirməkdə icma edərək Allah'ın Kitabını sünnə'nin bəyan etdiyindən fərqli şəkildə şərh etmişlər, həm sapmışlar həm də sapdırmışlar. Köməyin kəsilməsindən Allah'a sığınarıq və rəhmətiylə Tofiq və ismət diləyərik. Necə ki Peyğəmbər sallallahu əleyhi və selləm'dən bunu qadağan etdiyi rəvayət edilmişdir: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu: "Ümmətim haqqında ən çox korktuğum şey; alim dilli olub Quran ilə mübarizə edən münafiqdir. ".. [3]


Allah Azze və Celle belə buyurmuşdur:


"Münafiqlər sənin yanına gəldikləri zaman: "Biz şəhadət veririk ki, sən Allahın Elçisisən!"- deyirlər. Allah da bilir ki, sən Onun Elçisisən. Allah şahiddir ki, münafiqlər əsl yalançıdırlar. Onlar andlarını sipər edib insanları Allah yolundan döndərdilər. Həqiqətən, onların törətdikləri əməllər necə də pisdir!. Bu ona görədir ki, onlar iman gətirdikdən sonra kafir oldular. Sonra da onların qəlbinə möhür vuruldu. Artıq onlar anlamırlar." (63,Munafiqun,1-3)

"Xeyr! Sənin Rəbbinə and olsun ki, onlar öz aralarında baş verən çəkişmələrdə səni hakim hesab etməyincə, sonra da verdiyin hökmlərə görə özlərində bir sıxıntı duymadan tam təslim olmayınca iman gətirmiş olmazlar." (4,Nisa,65)

"Onlara: "Allahın nazil etdiyinə və (Mühakimə olmaq üzrə) Elçisinə tərəf gəlin!"- deyildikdə, münafiqlərin səndən nifrətlə üz çevirdiklərini görürsən." (4,Nisa,61)

"Hər kəs doğru yol ona bəlli olduqdan sonra Peyğəmbərə qarşı çıxsa və möminlərin yolundan başqa bir yolla getsə, onu üz tutduğu yola yönəldər və Cəhənnəmdə yandırarıq. Ora nə pis dönüş yeridir.!" (4,Nisa,115)

"Münafiqlər: "Allaha və Peyğəmbərə iman gətirdik, itaət etdik!"- deyirlər. Bundan sonra isə onlardan bir dəstə üz çevirir. Onlar mömin deyillər. Aralarında hökm vermək üçün Allahın və Onun Elçisinin yanına çağırıldıqları zaman onlardan bir dəstə üz çevirir. Onlar haqlı olsaydılar, itaət edib onun yanına gələrdilər. Onların qəlbində xəstəlikmi var? Yoxsa onlar şübhəyəmi düşüblər? Ya da Allahın və Onun Elçisinin onlara haqsızlıq edəcəklərindən qorxurlar? Xeyr, məhz onlar zalımdırlar.!" (24,Nur,47-50)

"Sözsüz ki, kafir olanlar, insanları Allah yolundan sapdıranlar və hidayət yolunu tanıdıqdan sonra Peyğəmbərə qarşı çıxanlar Allaha heç bir zərər vura bilməzlər. Allah onların bütün əməllərini puça çıxaracaqdır." (47,Məhəmməd,32)

Mikdam b. Madikerb radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu: "Bunu qəti olaraq bilin ki; Mənə Quran və onun bir misli daha verilmişdir. Qarını tox olduğu halda rahat kreslosuna oturaraq; "Bu Qurana sarılınız; onda halal olaraq nəyi görürsünüzsə onu halal qəbul edin, nəyi də haram görürsünüzsə onu da haram bilin" deyəcək bəzi kəslər gəlmək üzrədir. Diqqət yetirin! Heç şübhəsiz Allah Rəsulunun qadağan etdiyi şey də Allahın haram etdiyi şey kimidir. ".. [4]


* İrbad b. Sariye radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Gözləyirəm ki, biriniz kreslosuna qurulmuş halda Qurandakılar xaricində bir haram olmadığını zənn etsin! Diqqət yetirin! Mənim əmr etdiklərim, nəsihət etdiklərim və qadağan etdiklərim Quranın hökmü kimi və ya ondan çoxudur. ..".. [5]


* Əbu Rəfi radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Sizdən birinin kreslosuna söykənmiş halda, özünə əmr etdiyim və ya qadağan etdiyim bir şey çatdığı zaman: "Onu bilməm, biz tək Allahın kitabında tapdığımıza tabe olarıq (digər rəvayətdə: "Biz bunu bilmərik, İşdə bu Allahın kitabıdır, bu onda yoxdur") dediyini görməyim".. [6]


Xalid b. əl-Velid radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Diqqət yetirin! heçkimsə kreslosuna söykənmiş halda: "Allahın kitabında halal tapdığımızı halal, haram tapdığımızı haram sayarıq deməsin. Diqqət yetirin! razılaşmalıların mallarını haram edirəm. "..[7]


* Əbu Hureyre radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Sizdən birinə məndən bir hədis çatdığında kreslosuna söykənmiş olaraq: "Mənə Qurandan oxu" deyərkən tapmayım. ".. [8]


* Əbu Səid əl-Hudri radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Bəlkə də bir adam məni yalanlar, kreslosuna qurulmuş halda: "Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm bunu söyləməz" deyər. "..[9]


* İbn Abbas radıyallahu ənh'imədən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Haşaya səhabələrinə nə olur ki məni yalanlayırlar? Bəlkə biriniz kreslosuna söykənmiş olaraq Allahın nemətlərini yerkən, özünə mənim hədislərim gətirilər də: "Bundan mənə nə! Yanımızda Allahın kitabı var" deyər. Sizi qadağan etdiyimiz şeylərə son verin, əmr etdiklərimizə də tabe olun. "..[10]



* Cabir radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki: "Bəlkə birinizə mənim hədisim gətirildiyində kreslosuna söykənər də: "Bunu buraxın, biz Allahın kitabında tapdığımıza tabe olarıq" deyər." Digər rəvayətdə: "Yaxında qarını tox bir kimsə rahat kreslosuna söykənmiş bir halda, özünə məndən bir hədis çatdırıldığında: "İşdə Allahın kitabı! Onda halal tapdığımızı halal, haram tapdığımızı haram sayarıq" der.."… [11]

* Məhəmməd b. el-Munkedirdən mürsəl olaraq eynisi rəvayət edilmişdir. [12]

* Tovuz rahimehullah'dan mürsəl olaraq: "Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm vəfat xəstəliyində belə buyurdu: "Şübhəsiz mən ancaq Allahın kitabında halal etdiyini halal etdim və ancaq Allahın kitabında haram etdiyini haram etdim. "..[13]


Əbu Hureyre radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu: "Sizə onlardan sonra havalanmayacağınız iki şey buraxdım; Allahın kitabı və sünnəm. Bu ikisi havz axana qədər ayrılmadan gələcəkdir. "..[14]


Hatib əl-Bağdadi, isnadıyla Əbu Səid əl-Hudri radıyallahu ənh'dən rəvayət edir: Rəsulullah Sallallahu əleyhi və səlləm, vəfat etdiyi xəstəliyində yanımıza çıxıb gəldi. Biz səhər namazında idik və Əbu Bəkir radıyallahu ənh geri çəkilmək istədi. Rəsulullah Sallallahu əleyhi və səlləm ona yerində qalmasını işarə etdi və insanlarla birlikdə namazı qıldı. Namaz bitincə Allah'a həmd-u səna edərək belə buyurdu: "Ey insanlar! Sizə iki ağırlıq buraxdım; Allahın kitabı və sünnəm. Quranı sünnəmlə danışdırın, bu barədə sapmayın! Çünki bu ikisinə tutunduğunuz sürece gözlərin kor olmaz, ayaqlarını sürüşməz və əlləriniz aciz qalmaz. "..[15]


Ukbe b. Əmir radıyallahu ənh'dən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki:
"Ümmətimin həlakı kitab və süd haqqında olacaq!" Bunların kimlər olduğu soruşulduğunda Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm buyurdu ki; "Quranı öyrənəcəklər və onu Allahın endirdiyindən (sünnə'dən) başqasıyla şərh edərək iman edənlərlə mübarizə edəcəklər, südü sevəcək (şəhvətlərinə uyğun gəlib) camaatı və Cümə namazlarını tərk edərək bədəviləşəcəklər. "..[16]



Huzeyfe radıyallahu ənh belə demişdir: "Dininizdən ilk itirəcəyiniz şey huşu, son itirəcəyiniz şey isə namazdır. İslamın bağları bir-bir həll ediləcək, qadınlar aybaşılı ikən namaz qılacaq, bir ayaqqabının çaşmadan digərinin addımlarını izləməsi kimi eynilə sizdən əvvəlkilərin yolunu addım-addım izləyəcəksiniz. Sonunda bir çox təriqətlərdən iki təriqət qalacaq, bunlardan biri: "Nə üçün beş vaxt namaz qılırıq? Bizdən əvvəlkilər havalanmış. Allah Təala yalnız belə buyurur: "Gündüzün iki başında (əvvəlində və axırında) və gecənin bəzi saatlarında namaz qıl!..." (11,Hud,114) Beləcə onlar yalnız üç vaxt namaz qılacaqlar. Digər təriqət də belə deyər: "Möminlərin Allaha imanı, mələklərin imanı kimidir. Aramızda kafir və münafiq yoxdur." Allahın onları Dəccal ilə birgə haşretmesi bir haqqdır. ".[17]
Bir tarikinde ikinci təriqətin tərifi bu lafızla gəlmişdir: "Bir qövm gələcək, qibləyə yönəlib namaz qılan kimsənin imanına şahidlik edəcək"[18]


el-Acurrinin rəvayətində bu çox vardır: "Hətta onlar arasında namaz qılmayanlar belə olar. Onlar qədəri yalanlarlar. Dəccalın çıxış səbəbi onlardır. Allahın onları Dəccala qatması bir haqqdır. ".[19]


Huzeyfe radıyallahu ənh yenə belə demişdir: "Şübhəsiz mən iki din bilirəm ki ikisinin mənsubları da cəhənnəmdədir. Bir birlik: "Zina etsə də, adam öldürsə də, iman sözdən ibarətdir" deyər. Digər birlik: "Bizdən əvvəlkilər pozğunlar idi" deyərlər və "Nə üçün beş vaxt namaz qılırıq, o yalnız iki vaxtdır: işa namazı və sübh namazı" deyərlər. ".[20]


Ömər b. əl-Hattab radıyallahu ənh belə demişdir: "Şübhəsiz ki sizinlə Quranın təşbehliləri haqqında mübahisə  edəcək insanlar gələcəkdir. Onların yaxalarından sünnə'lərlə yapış. Çünki sünnə səhabələri, Allah'ın kitabını ən yaxşı bilənlərdir. ".[21]

Hubeyb b. Əbi Fudale el-Mekkidən: "Bu məscid edilib də Məscid halına gətirildiyi zaman İmran b. Husayn otururdu. Onun yanında şəfaətdən bəhs etdilər. Birlikdən biri: "Ey Əbu Nuceyd! Şübhəsiz ki sizlər bizə Quranda əslini tapa bilmədiyimiz hədislər izah edirsiniz" dedi. Bunun üzərinə İmran b. Husayn hirsləndi və o adama:
"Quranı oxudunmu?" dedi. Adam: "Bəli" dəyincə belə dedi:
"Orada maqrib namazının üç rükət, işa namazının dörd, sübh namazının iki, zöhr namazının dörd və əsr namazının dörd rükət olaraq zikr edildiyini gördünmü?" Adam: "Xeyr" dedi. İmran:
"O halda bunu haradan öyrənirsiniz? Sizlər bizlərdən və biz də Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'dən öyrənmədikmi? Hər qırx dirhəmdə bir dirhəmini, bu qədər qoyunda bu qədərini, bu qədər dəvədə bu qədərini zəkat olaraq verməyi orada gördünüzmü, Quranda tapırsınızmı?" dedi. Adam: "Xeyr" dedi. İmran radıyallahu ənh:
"Yaxşı, bunu haradan götürdünüz? Biz Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'dən, siz də bizdən götürmədinizmi? Quranda "və qədim evi (Kəbəni) təvaf etsinlər." (22,Həcc,29) əmrini gördüyünüzdə yeddi təvaf edin, mövqenin arxasında iki rükət namaz qılın əmrini də gördünüzmü? Bunu Quranda tapırsınızmı? Bunları kimdən öyrəndiniz? Bizdən götürmədinizmi? Bizlər də Nəbi sallallahu əleyhi və selləm'dən öyrənmədikmi? Yenə Quranda; "İslamda celeb və ceneb ilə şigar nikahı yoxdur" hökmünü tapırsınızmı?" dedi. Adam: "Xeyr" dəyincə İmran radıyallahu ənh belə dedi:
"Mən Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'i belə buyurarkən eşitdim: "İslamda celeb[22], ceneb[23] və şigar nikahı [24] yoxdur"..[25]


Alkame, Abdullah (b. Məsud) radıyallahu ənh'dən belə dediyini rəvayət edir: "Allah döymə edənə və etdirənə, qaş aldırana, gözəl görünmək üçün Allah'ın yaratdığını dəyişdirərək dişlərini düzəltdirənə lənət etsin." Bu sözlər Esed oğulları qəbiləsindən, özünə Ummi Ya'qub deyilən bir qadına çatınca, gəldi və belə dedi: "Sənin belə və belə edənlərə lənət etdiyin mənə çatdı." İbn Məsud radıyallahu ənh:
"Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'in lənət etdiklərinə və Allah'ın Kitabında lənət etdiklərinə mən nə  üçün lənət etməyim?" dedi. Qadın: "Mən iki qapaq arasındakıları oxudum amma sənin dediklərini görə bilmədim" dedi. İbn Məsud radıyallahu ənh:
"Əgər oxusaydın görərdin. Bu ayəni oxumadınmı?: "….Peyğəmbər sizə nə verirsə, onu götürün, nəyi də qadağan edirsə, ondan çəkinin…" (59,Həşr,7)" dedi. Qadın: "Bəli" dedi. Bunun üzərinə İbn Məsud radıyallahu ənh: "İşdə Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm də bundan qadağan etməkdədir. "..[26]
Yala b. Hakim, Səid b. Cubeyrdən rəvayət edir: "Səid b. Cubeyr bir gün Nəbi sallallahu əleyhi və selləm'in bir hədisini rəvayət etdi. Biri: "Allah'ın kitabında buna zidd vəziyyət vardır" dedi. O da dedi ki: "Görürəm ki, sənə Rəsulullah sallallahu əleyhi və selləm'dən hədis rəvayət edirəm, sənsə Allah'ın kitabına zidd olduğunu söyləyirsən. Halbuki Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm Allah'ın kitabını səndən yaxşı bilərdi. "..[27]



Kitablarda Tapdıqları Qur'an və Sünnə Naslarıyla Əməl Edənlərin Təriflənməsi



Əbu Cümə əl-Ənsarı radıyallahu ənh dedi ki: "Biz belə dedik: "Ey Allah'ın rəsulu! Bizdən daha böyük əcr götürəcək bir birlik varmı? Biz sənə iman etdik və tabe olduq." Buyurdu ki:
"Sizin üçün buna nə maneə ola bilər ki, Allahın rəsulu aranızdadır. Sizə səmadan vəhy gəlməkdədir və mən sizin aranızdayam. Əksinə sizdən sonra bir cəmiyyət ki, kitab onlara iki lövhə arasında gəlir, ona iman edərlər və onda olanlarla əməl edərlər. İşdə onlara sizin əcrinizdən daha böyüyü veriləcək. "..[28]


İbn Kəsr dedi ki: "Bu hədisdə vicade (kitabda tapma yolu) ilə əməl etmənin dəlili vardır. Çünki bundan ötəri təriflənmişlər və bu xüsusiyyətdən ötəri əcrlərinin böyüklüyü zikr edilmişdir.

Abdullah b. Əmr b. əl-As radıyallahu ənh'imədən: Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu: "İman baxımından xalqın ən xoşunuza gedənlər kimlərdir?" səhabələr: "Mələklərdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Onlar rəbləri qatında olduqları halda necə iman etməsinlər?" buyurdu. Səhabələr: "Nəbilərdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Onlara vəhy endiyi halda necə iman etməsinlər?" buyurdu. "O halda kimlərdir ey Allah'ın rəsulu?" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu:
"Diqqət yetirin! İman baxımından xalqın ən xoşuna gələnləri sizdən sonra gələcək olub da səhifələr bulan, onda olan yazıya iman edənlərdir. "..[29]


Ənəs radıyallahu ənhdən: Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu:

"İman baxımından ən bəyənilən birlik kimlərdir?" Səhabələr: "Mələklərdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Mələklər necə iman etməsinlər ki?" buyurdu. "Nəbilərdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Nəbilərə vəhy enərkən necə iman etməsinlər?" buyurdu. "Səhabələrdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu: "Səhabələr nəbilərlər birlikdə olduqları halda necə iman etməzlər? Lakin insanların iman baxımından ən bəyənilənləri sizdən sonra gələcək olub, vəhydən bir kitabı bulan, ona iman edən və ona tabe olanlardır. İşdə onlar insanların - və ya xalqın - iman baxımından ən bəyənilənləridirlər. "..[30]


Ömər b. əl-Hattab radıyallahu ənhdən: Nəbi sallallahu əleyhi və səlləm ilə birlikdə otururdum. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm belə buyurdu:


"İman əhli arasında ən üstün olanların kimlər olduqlarını bilirsinizmi?" Səhabələr: "Ey Allah'ın rəsulu! Mələklərdir" dedilər. Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Bəli onlar belədir. zatən belə olmaları da onlar üçün bir haqqdır. Buna nə maneə var ki? Allah onları bu mövqeyə yerləşdirmişdir. Nəzərdə tutduğum başqalarıdır." Dedilər ki: "Ey Allah'ın rəsulu! O halda onlar Allah Təalanın peyğəmbərlik və risalət verərək ikramda bulunduğu nəbilərdir." Rəsulullah sallallahu əleyhi və səlləm: "Bəli, onlar belədirlər. Belə olmaq da onların haqqıdır. Allah onları bu mövqeyə yerləşdirmişkən belə olmalarına nə mane var ki? Nəzərdə tutduğum başqalarıdır." Biz: "O halda kimlərdir ey Allah'ın rəsulu?" dedik. Buyurdu ki: "Kişilərin sulblerinde olan, məndən sonra gələcək kəslərdir. Məni görmədikləri halda iman edəcəklər. Asılı səhifələr tapacaq və içində yazılı olanlarla əməl edəcəklər. İşdə bunlar iman əhlinin ən fəzilətliləridirlər. "..[31]







1 Səhih məvkuf. Hakim (2/312) Əbu Nuaym, Hilye (4/179) Mervezi, əs-Sunne (75) Veki, Ahbaru Kudat (1/40)
2 Kitabu's-Salat (s. 55-59)
3 Səhih. əl-Firyabi Sifətin-Nifaq (s. 13) əl-Mecma (1/187) əl-Elbani, əs-Səhihə (1013) Sahihu't-Tergib (128, 129)
4 Səhih. Əbu Davud (4604) Tirmizi (2664) İbn Macə (12) İbn Hibban (1/189) Darimi (606) Hakim (1/191) Əhməd (4/131, 132) Darekutni (4/287) Taberani (20/274, 283) Taberani Musnedu'ş-Şamiyyin (1061) İbn Abdilberr ət-Temhid (1/150) Beyhaki (9/332) Beyhaki Delail (1/24, 6/549) Hatib əl-Fakih vəl-Mutefekkih (257-259) Hatib, əl-Kifaye (5-7) Herevi Zemmu'l-Kelam (211, 212) İbn Batta əl-İbane (62, 63) Tahavi Şərhi Meani'l-Asar (4/209, 242) Uşeyb, Cuz (nömrə: 50) Əbu Sad əs-Səm'əni Edebu'l-imla (s. 3)
5 Səhih. Əbu Davud (3050) Taberani (18/258) Taberani Evsat (7/184) Taberani Musnedu'ş-Şamiyyin (695) İbn Abdilberr ət-Temhid (1/149) Beyhaki (9/204) İbni Həzm əl İhkam (2/159) Hatib əl-Kifaye (8)
6 Səhih. Hakim (1/190, 191) İbni Hibban (1/190) Əbu Davud (4605) Tirmizi (2663) İbn Macə (13) Əhməd (6/8) Buxari Tarihul Kəbir (7/288) Taberani (1/295, 316) Beyhaki (7/76) Beyhaki Delail (1/24, 6/549) Beyhaki Marife (1/67) İbni Abdilberr Camiul Beyani'l-əlm (2/189) Hatib, əl-Fakih vəl-Mütefekkıh (256) Hatib əl-Kifaye (9, 10) Şafii Risalə (s. 89, 90, 225, 403) Şafii Müsned (32, 729, 1154) Humeydi (551) Acurri əş-Şəriyə (92-94) Begavi Şerhus Sünne (1/200) Tahavi Meanil Asar (4/209) İbni Abdilberr ət-Temhid (1/151) Ru'yanı (698) Herevi Zemmu'l-Kelam (207-208) İbni Həzm əl İhkam (2/210)
7 Hasen ligayrihi. Taberani (4/111)
8 Səhih ligayrihi. Əhməd (2/367, 483) İbn Macə (21) İbn Batta əl-İbane (64) Acurri əş-Şəriyə (96) Herevi Zemmu'l-Kelam (214)
9 Herevi Zemmu'l-Kelam (215)
10 Hasen ligayrihi. Hatib əl-Kifaye (13)
11 Səhih ligayrihi. Əbu Yala (3/346) Hatib, əl-Fakih (260) Hatib əl-Kifaye (11, 12) Herevi Zemmu'l-Kelam (210, 213) İbn Abdilberr Camiu Beyani'l-əlm (1227) ət-Temhid (1/152) Taberani Evsat (8/290)
12 Şafii Musned (1/20) ər-Risalə (1107) Humeydi (551) Taberani (2/295) İbni Abdilberr Camiu Beyani'l-əlm (1228) ət-Temhid (1/150) Herevi Zemmu'l-Kelam (209)
13 Abdurrazzak (4/533)
14 Hasen. Darekutni (4/245); Hakim; səhih qeydiylə (1/172); Beyhaki (10/114); Hatib, əl-Fakih, (271); Laleka_i, İ_tikad, (1/80); Bezzar (15/385) İbn Şahin ət-Tergib (528) əl-Gaylaniyat (2/109); İbn Abdilberr ət-Temhid (24/331); İbn Həzm əl-İhkam (6/243) Rəfii ət-Tərtib (4/178) əl-Elbani, Menziletu's-Sunneti Fil-İslamda (s. 18) hasen demişdir.
15 Hatib əl-Bağdadi; əl-Fakih vəl-Mutefekkih (1/306 nömrə: 272)
16 Səhih. Elbani Səhihə (2778) Hakim (2/406) Əhməd (4/146, 155) Əbu Ya'la (3/285) Buxari Xalqı Ef'alil İbad (615) Herevi Zemmu'l-Kelam (2/28) Ruyani (239) İbni Abdilberr Cami (2/193) Deylemi (6999) Fesevi Ma'rife (2/97) İbn Abdilhakem Futuhu Misir (s. 293) Taberani (17/296)
17 Səhih. Hakim (4/516) Taberi Tehzibu'l-Asar (2002) Əhməd Zühd (1000) İbn Vaddah el-Bidə (153) Hallal əs-Sunne (1292-93) Acurri əş-Şəriyə (35) İbn Əbi Asım Zühd (1/179) Əbu Nuaym Hilye (1/281) İbn Batta əl-İbane (1/174, 2/571 nömrə: 1260)
18 Taberi Tehzibu'l-Asar (2003)
19 Acurri əş-Şəriyə (35)
20 Hallal əs-Sunne (1356, 1369) Abdullah b. Əhməd əs-Sunne (1/323-324 nömrə: 663) İbn Əbi Şeybe İman (s. 30) Əbu Ubeyd İman (s. 33) Taberi Tehzibu'l-Asar (2004) Acurri əş-Şəriyə (s. 143-144)
21 Səhih həbs olunmuş. Darimi, (1/62) İbn Battanın el-İbanedə (83, 84, 790) mutabi rəvayətiylə əsər səhihdir. Bu əsəri ayrıca Acurri, eş-Şeriada (1/175); İbn Abdilberr, əl-Cami'də (1927); əl-Lalekai, Etiqadda (1/94) rəvayət etmişlər.
22 Celeb: Zəkat kolleksionerlərinin bir yerdə yerləşib, yığıb gətirəcək kimsəni zəkat mallarının olduğu yerlərə göndərməsi.
23 Ceneb: Zəkat kolleksionerlərinin uzaq bir yerdə yerləşib zəkatın yanına gətirilməsini əmr etməsi
24 Şigar nikahı: bacılarını bir-birlərinə verərək mehirsiz evlənmək.
25 Səhih. Müxtəsər olaraq: Əhməd (4/429); Əbu Davud (3/30); Tirmizi (3/431); Nəsəi Sünenu's-Sugra (6/111) Uzun mətniylə: Taberani, Mu'cemu'l-Kebir'de Əbu Davudun rəvayət yoluyla (18/219); İbn Əbi Asım, əs-Sunne (2/386); İbn Batta, əl-İbane (1/233); əl-Elbani, Səhihi Əbi Davudda (2324) səhih demişdir.
26 Səhih. Buxari (4604); Muslim (2125).
27 Səhih maktu. Darimi, (1/154); İbn Batta, əl-İbane (1/249) Yəhya əl-Hacuri isnadı səhih demişdir. əl-Urfu'l-Verdi (s. 237)
28 Hasen. Əbu Yala (3/129) Taberani (4/23) Ruyanı (1545) Fesevi, Marife (3/391) əl-Hilaiyyat (əl yazma nömrə: 873) Əbu Abdillah əl-Ferra Fevaid (17) Buxari, Xalqı Ef'ali'l-İbad (403) İbn Qani, Mucem (1/187-188) İbn Asakir Tarix (23/319) Herevi Zemmu'l-Kelam (1484) İbn Həcər Emaliyu'l-Mutlaka'da (s. 40 və 43) hasen demişdir. əl-Elbani, əs-Səhihə (3310)
29 Hasen ligayrihi. Hasen b. Arafe, Cüz (19) Beyhaki Delail (6/538) Kadıyu'l-Maristan, Meşyeha (511) İbn Həcər Emaliyu'l-Mutlaka (s. 38) İsbehani, ət-Tergib (48) Hatib Şerafu Ashabi'l-Hadis (s. 32) Əbul-Fevaris əz-Zeynəbi, Məclisi Yevmi'l-Cu'mə (6) İbn Kəsr, Şuabu'l-İman (s. 32) əl-Elbani, əs-Səhihə (3215)
30 Hasen ligayrihi. Bezzar (13/487) əl-Elbani, əs-Səhihə (3215)
31 Hasen. Hakim (1/96) Əbu Yala (1/147) Bezzar (1/412) İbn Abdilberr, ət-Temhid (20/248) İbn Asakir (58/255) Herevi, Zemmu'l-Kelam (1486) Hatib, Şerafu Ashabi'l-Hadis (s. 33) Begavi, Hədisi Mus'ab əz-Zubeyri (128) Cuzu Bibi bt. Abdissamed əl-Hereviye (104) İbn Həcər, Emaliyu'l-Mutlaka (s. 37) Bezzar xaricindəkilər Məhəmməd b. Əbi Humeyd yoluyla rəvayət etmişlər. O zəifdir. Ancaq Bezzarın isnadı hasen bir isnaddır.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder